O godz. 17 w auli I LO w Miliczu przybyłych na obchody 30 rocznicy wyborów ’89 gości przywitała dyr. OKM S.Szydłowska, następnie głos przekazała kierownikowi wydz. oświaty, który przedstawił milicką grupę rekonstrukcyjną, tym razem mogliśmy zobaczyć postaci L.Wałęsy, kard. J.Glempa i gen. Cz.Kiszczka. W imieniu nieobecnego burmistrza P.Lech (przebywającego na obchodach w Gdańsku) D.Duszyński powiedział:
„Rok 1989.
Mickiewiczowski 1812.
Rok szczególny.
Piękny, radosny, pełen nadziei.
Ale i obaw.
Pamiętam stan wojenny. Pamiętam ten strach. Pamiętam ten marazm. Pamiętam tę społeczną emigrację wewnętrzną.
Pamiętam, jak z 10 milionów została garstka, która na stos rzuciła swój życia los, na stos, na stos.
Boże, dałeś mi siłę być w niej!
Jak na Pomniku: „Pan da siłę swojemu ludowi”.
Rok 1989.
Rok szczególny.
Piękny, radosny, pełen nadziei.
Ale i obaw.
4 czerwca nie był oczywisty.
4 czerwca był nieprzewidywalny.
Pamiętam ten strach.
Strach, że w półwolnych wyborach komuna się ulegitymizuje.
Mieli wszystko – radio, telewizję i prasę (innych mediów wtedy nie było).
Rok 1989.
Rok szczególny.
Piękny, radosny, pełen nadziei.
Ale i obaw.
Ale 4 czerwca Pan dał siłę swojemu ludowi!!!
Odwagę! Tożsamość!
I wypełniło się:
Bóg, Honor, Ojczyzna.
Rok 1989.
Rok szczególny.
Piękny, radosny, pełen nadziei.
Ale i obaw.
Jednak zwyciężyliśmy!
Bez przelewu krwi, bez kolejnego bezsensownego powstania, bez łez matek nad ciałami poległych synów. Non violence – Solidarność!
Zwyciężyliśmy kartą wyborczą.
Otworzyliśmy drzwi i wrota zmiany systemu.
4 czerwca to początek końca komuny w Europie i sowieckiej Rosji.
4 czerwca!
Pamiętam tę Radość!
Radość, której żadna kreatura mi nie odbierze.
ŻADNA i NIGDY!
Amen.”
Następnie zaprezentowali się uczniowie I LO. Wręczono również nagrody laureatom II milickiego dyktanda. W holu szkoły zorganizowano również wystawę poświęconą tamtym czasom.
